تام گیتس، پسربچه شیطان و شخصیت اصلی این کتاب، به نقاشی علاقه زیادی دارد و مرتب نقاشی می کشد. او در زمان هایی که معلم اش به او چشم غره نمی رود، نقاشی می کشد و روش های جدیدی برای اذیت کردن خواهرش دلیا پیدا می کند. معلم های تام فکر می کنند او زود حواسش پرت می شود و تمرکز ندارد ولی تام فکر می کند آن ها کم لطفی می کنند که چنین فکری می کنند…
در قسمتی از این کتاب می خوانیم:
«با اینکه خانه مان فقط ۴ دقیقه با مدرسه فاصله دارد، همیشه مدرسه ام دیر می شود. همه اش هم به خاطر این است که من و درِک (همسایه دیوار به دیوار و بهترین هم کلاسی ام) همیشه یک کمی (باشه، یک عالمه) توی راه با هم حرف می زنیم. بعضی وقت ها هم دلیلش این است که آدامس های میوه ای خوشمزه و ویفرهای کاراملی مغازه ها حواس مان را پرت می کنند. اما بیشتر وقت ها به خاطر این است که من کارهای خیلی خیلی مهم تری دارم.
مثلا امروز صبح (اولین روز مدرسه بعد از تعطیلات) این کارها را انجام می‌دهم: بیدار می شوم. موسیقی گوش می‌کنم. گیتار می‌زنم. از جایم بلند می‌شوم (خیلی شُل شُلی). دنبال لنگه جورابم می‌گردم. دنبال لباس هام می گردم. باز هم گیتار می‌زنم. یادم می افتد «تکلیف تعطیلات» را انجام نداده ام.
نگران
_ البته بهانه‌های خوبی برای انجام ندادن تکلیفم دارم (وااای!)
خواهرم دلیا را اذیت می‌کنم. البته قبول دارم که امروز صبح زیادی دارم سربه سرش می‌گذارم (اما خیلی خوش می گذرد). عینک دلیا را قایم می کنم…»