موضوع‌ اصلی‌ مطالب‌ را دو زمینه‌ عمده‌ ادبیات‌ و هنرهای‌ تجسمی‌ تشكیل‌ می‌دهد. مجابی‌ خود را پس‌ از نسل‌ اول‌ (هدایت‌ و نیما) و نسل‌ دوم‌ (اخوان‌، سپهری‌ و شاملو) متعلق‌ به‌ نسل‌ سوم‌ نویسندگان‌ و شاعران‌ و محققان‌ ایران‌ می‌داند. او اعتقاد دارد كه‌ این‌ نسل‌ تجربه‌های‌ اجتماعی‌ دو نسل‌ پیش‌ از خود را به‌ گونه‌ای‌ گسترده‌ ادامه‌ داده‌ است‌، نسلی‌ كه‌ در رشته‌های‌ مختلف‌ هنری‌ طبع‌آزمایی‌ كرده‌، با عشقی‌ عظیم‌ به‌ ارتباط‌جویی‌ با مردم‌ به‌ رسانه‌ها روی‌ آورده‌ و حضورش‌ تاكنون‌ ادامه‌ یافته‌ است‌. جواد مجابی متولد ماه مهر ۱۳۱۸ در شهر قزوین شاعر، نویسنده، منتقد ادبی و هنرهای تجسمی، نقاش، طنزپرداز و روزنامه‌نگار ایرانی است. از او آثار متعددی به چاپ رسیده‌است. همچنین برای مدت کوتاهی سردبیر مجله‌ی ادبی دنیای سخن بود. وی شاعر، نقاش، محقق ادبی‌هنری، روزنامه‌نگار، طنزپرداز و داستان‌نویس است و بهتر است گفت یکی از شناخته‌شده‌ترین روشنفکران و هنرمندان معاصر که نامش همیشه در میان بزرگان آمده. از او تا به حال ده‌ها کتاب تأثیرگذار و پرطرفدار در زمینه‌ی داستان منتشر شده‌است و عموماً کتاب‌های او با اقبال خوبی از سمت خوانندگان، علی‌الخصوص خوانندگان حرفه‌ای، مواجه می‌شود. مجابی بارها از سوی مجامع اروپایی و آمریکایی برای سخنرانی درباره‌ی هنر و ادبیات ایران دعوت شده‌ است و یکی از نمایندگان شاخص ادبیات معاصر ایران محسوب می‌شود. جواد مجابی از کودکی و نوجوانی به همراه برادرش حسین نقاشی می‌کشید و هنوز هم در خلوت خود نقاشی می‌کند. او هر چند خود را نقاش نمی‌داند، اما به عنوان یکی از چهره‌های شاخص و پیشگام در حوزه‌ی نقد نقاشی و هنرهای تجسمی شناخته شده است. …این خشونت بی‌دلیل از کجا ناشی می‌شود که رد پای آن را به وضوح در آثار ادبی، نمایشی و سینمایی‌مان می‌بینیم؟ از آن‌جا که؛ شما به عنوان یک شهروند، هویت خودت را از دست داده باشی، تحقیر شده باشی و زیر بار فشارهای سنگین اقتصادی و اجتماعی قرار بگیری در چنین حالتی آدم‌ها از حالت تمیز عقلی فراتر می‌روند و ناگزیر به بروز دادن واکنش غیرمنطقی و ناهنجار می‌شوند…. قهرمان رمان من این خصیصه را دارد و در محیطی که مصون از قدرت و قانون است، هر غلطی که دلش می‌خواهد می کند و بعد خواننده با من می‌آید تا ببیند، بالاخره چه می‌شود، و این آدمی که این همه می‌خواهد از قدرتش و البته فقدان و غیبت قانون سوءاستفاده ‌کند بالاخره چه می‌کند و نقطه‌ی بن‌بست کجاست، و آیا بن‌بستی برای او وجود ندارد؟ شک نیست آن‌چه که جلوی این آدم را می‌گیرد؛ مرگ است!