گفته اند که هریک از ما برآمده از خاطراتمانیم.محرک و تعیین کننده تحولات تاریخی از یکسو.ساختارهای اقتصادی .سیاسی و سلوک رهبران است و از سوی دیگر کشمکش ها و فراز و فرودهای انسان هایی است که در زمان آن تحولات می زیستند و با سکوت یا مبارزه گشاده دستی یا تنگ نظری خود به این تحولات شکل دادند و فرجامش را تعیین کردند.
سی چهره روایت من از سی نفر از این انسان ها است.
در بیست سال اخیر چهار کتاب درباره برخی از مهم ترین این شخصیت ها نوشتم .
با معمای هویدا آغاز کردم و دو جلد در مورد نامداران ایران نوشتم که سنجه انتخایش ابتکار هریک از آن 150 نفر در یکی از زمینه های فرهنگی و اقتثادی و سیاسی در دوران شاه بود.
کار بعدی نگاهی به شاه بود. سی چهره تکلمه ی این چهار کتاب است.
هیچ کدام از بخش های سی چهره را نباید زندگی نامه افرادی دانست که آن بخش به نامشان است.کار تحقیقی نیستند. در عیم حال هیچ جزیی از هیچ کدام از روایات ساختگی هم نیستند.
همه رخدادها را از منظر خاطره ی شاید خطا کار خودم نوشتم. تا استاپارد یکی از درشخان ترین اثار خود را در مورد دو شخصیت فرعی نمایشنامه شکسپیر نوشت. ولی در کار تاریخ شخصیت فرعی و اصلی اغلب به منظر راوی و افق دانش زمانش باز بسته است.
هرچه افقمان گسترده تر یا ژرفتر می شود مرز بین فرعی و اصلی هم مانند چند و چون حقیقت تاریخی سیال تر جلوه می کند.
برخی از سی سیمای این مجموعه از شخصیت های برجسته ولی گاه در پس پرده مانند ان زمان اند و برخی هم بسان هم سرایان تراژدی یونان اند نقش اصلی ندارند ولی حلقه و اصل روایت اند.