دختركاه‌فروش از گذشه های بسیار دور از او فقط یک نام ویک تصویر بود. به هر جا که می رفتی درهرخانه و مغازه وتالاری تصویرویا بهتر بگویم تابلوی نقاشی چهره وتنه ء او با خوشه های گندم بردوش بر دیوارنصب شده بود . از هرکس که می پرسیدی او کیست ؟ می گفت : – سامانچی قیزیده ( دختر کاه فروش است) او آشنای همه ، جزیی از خانواده وفرهنگ وزبان وفکر مردم و در نهایت سمبل زیبایی واسطوره پاکی همه بود. بطوری که مردم آذربایجان وقتی می خواستند از زیبایی وپاکی دختری و یا بانویی تعریف وتوصیف کنند می گفتند : بله زیباست ، دخترکاه فروش است ( گزلده ، سامانچی قیزده ) اما وقتی می پرسیدی اوکی ست ؟کجا وچگونه زیست؟ واکنون کجاست ؟ همه فقط یک پاسخ داشتند: او دختر کاه فروش است ، اورا کشته اند تمام دانسته مردم از او همین بود وجز این هیچ نبود . من هر چه تحقیق کردم وجستم هیچ نیافتم وکسی نمی دانست که او کی بوده وچه شده ؟ از او فقط یک تصویر بود و یک نام و خبر روایتی کوتاه که اورا کشته اند همین. پس برآن شدم که داستان زندگی یا بهتر است بگویم رمان او را بنویسم و نوشتم یعنی سالها به نوشتن آن نشستم و اکنون که نوشتن آن را به پایان رسانده ام. آن را به مردم دیارم آذربایجان تقدیم می کنم . باشد که بپذیرند. با این تاکید که تمام سوژه وفصل فصل رمان آفریده ذهن است واگر در متن رمان به یک مقطع تاریخی اشاره ویا یک واقعهء تاریخی با شخصیتهای موثر آن دربطن جریان وقایع مورد استناد ودست مایه قرار گرفته اند به خاطر نزدیک نمودن رمان به حقیقت بر اساس منطق رمان است نه چیزی دیگر چرا که رمان حاصل تخیل بر مبنای حقیقت زندگیست تا زندگی تازه ودیگری بیافریند.