رساله ي قشيريه نامه يا پيامي است كه قشيري ان را به صوفيان شهرهاي اسلام فرستاده است و علت نوشتن ان ظهور فساد در طريقت و انحراف صوفي نمايان از آداب و سنن مشايخ پيشين و ظهور مدعيان دور از حقيقت و دروغين بوده، و مصنف در مقدمه، اين مطلب را از روي سوز و گداز شرح داده است.

اين كتاب كه يكي از مآخذ و اسناد مهم و معتبر تصوف است مشتمل بر عقايد صوفيان و بيان معرفت و محبت و شوق و وظايف مريد و مراد و اثبات كرامات اوليا و احوال صوفيان است و كساني كه بخواهند از اصول طريقت يا تاريخ تصوف اصطلاحات صوفيان اطلاع درست و مستند داشته باشند از مطالعه اين كتاب و مراجعه بدان هرگز بي نياز نخواهند بود.
تاليف متن عربي كتاب در نيمه ي اول قرن پنجم انجام گرفته، و در همان زمان يا كمي دنبال تر، ابوعلي حسن بن احمد عثماني آن را به فارسي ترجمه كرده است.
رساله قشيريه، بي گمان يكي از مآخذ و اسناد مهم و معتبر تصوف و عرفانِ اسلامي است و كساني كه بخواهند از اصول طريقت يا تاريخ تصوف اطلاع درست و مُستند داشته باشند، از مطالعه و مراجعه بدين كتاب هرگز بي نياز نخواهندبود.
از همان آغازِ تأليف، اين كتاب در بين عرفا و خانقاه نشينان، به سرعت جايگاه والايي به دست آورد و به عنوان مَتني آهنگين و جذ٧اب و معنوي خوانده مي شد و مريدان و درويشان را در وَجدي وصف ناپذير فرو مي برد.
خواندن رساله قشيريه در ميان صوفيه رواجِ بسياري داشت و عارفانِ بزرگي هم چون مولوي و عطار، در آثار خود از اين كتاب، بسيار ياد كرده اند و عارفاني نيز شرح هاي دقيق و مهمي بر اين كتاب نوشته اند.