همزمان با پايان جنگ دوم جهاني و سقوط فاشيسم در آلمان و آزادي بشر از يوغ نظام هيتلري و درست هنگامي كه در بخشي از اروپا و امريكا از پاي درآمدن غول نازيسم را جشن گرفتند در بخش ديگري از جهان غرب نوع جديدي از نظام سلطه رفته‌رفته ريشه‌هاي خود را در خاك مستحكم مي‌كرد؛ سوسياليسم تحت لواي روسيه كمونيستي با شعارهايي كه بر پيشاني نشان داس و چكش داشتند بر اروپاي شرقي سايه افكند و اندك‌اندك اين بخش از اروپا تحت قيوميت برادر بزرگ‌تر،‌اتحاد جماهير شوروي، بلوك شرق را به وجود آورد. در اين زمان اروپا با موج جديدي از مهاجران روبرو شد كه اين بار از وحشت كمونيست‌ها شهر و ديار را ترك كرده و به آغوش ديگر كشورها پناه بردند. كنستان ويژيل كئورگيو نويسنده رومانيايي در رمان دومين شانس تصويرگر اين برهه خطير از زندگي مردم اروپاي شرقي و به خصوص ميهن خود، روماني است. رمان دومين شانس با هيچ‌كس سر سازش ندارد تيغ تيز انتقاد ويرژيل گئورگيو به همان نسبت كه ددمنشي‌هاي نظام فاشيستي آلمان و متحدانش را به باد ناسزا مي‌گيرد جنايات و خونريزي‌هاي حزب حاكم كمونيسم در روماني و شوروي را نيز كه با رنگ و لعاب برابري و مساوات و احقاق حق كارگران و كشاورزان به وقوع مي‌پيوندد محكوم مي‌كند. نويسنده از اين هم فراتر مي‌رود و سخت به مناسبات مبتني بر سود و سرمايه كه بخش ديگري از جهان غرب يعني دنياي به اصطلاح آزاد سرمايه داري را سشكل مي‌دهد، مي‌تازد.