خواجه زین العابدین علی عبدی بیگ شیرازی یکی از پیروان مکتب ادبی نظامی در قرن 16 است. وی در 19 اوت 1515 در شهر تبریز بدنیا آمد. در کودکی پیش شیخ علی ابن عبدالعلی که یکی از فضلای نامدار زمان بود کسب دانش نمود ولی در سال 937 پس از وفات پدرش عبدالمومن ناچار دست از تحصیل کشیده در دفتر خانه همایونی بشغل سیاقداری پرداخت و از این راه امرار معاش مینمود. فعالیت خلاقه ادبی شاعر از اوان شباب آغاز میشود. وی در نخستین آثار ادبی برای خود تخلص نویدی و در مراحل بعدی عبدی را گزیده است. نویدی در سرودن مثنوی مهارت بسیار داشت و مثنوی‌های بسیاری پرداخته‌است. از جمله آثار وی «بوستان خیال» است که به تقلید از «بوستان» سعدی، به‌همان وزن و به‌نام شاه طهماسب نوشته شده‌است. از دیگر آثار وی بنا بر گفتهٔ سام میرزا، سه خمسه در جواب «خمسهٔ» نظامی است. خمسهٔ اول: «مظهر اسرار»، «جام جمشیدی»، «مجنون و لیلی»، «هفت اختر»، «آئین اسکندری». خمسهٔ دوم: «جوهر فرد»؛ «دفتر درد»، «فردوس‌العارفین»، «انوار تجلی»، «خزائن‌الملوک» یا «خزائن‌الملکوت». خمسهٔ سوم: «روضهٔالصفات»، «دوحهٔ‌الازهار»، «جنهٔ‌الاثمار»، «زینهٔ‌الاوراق»، «صحیفهٔ‌الاخلاص». دکتر صفا منظومهٔ «خزائن‌الملکوت» را جدا از «خزائن‌الملوک» دانسته و آن را مثنوی مذهبی متشکل از هفت بخش یا خزانه در برابر «حدیقهٔ‌الحقیقهٔ» سنائی به‌نام «سبعهٔ عبدی» ذکر کرده‌است. سبعهٔ مذکور شامل: «صحیفهٔ لاریب»، «لوح مسطور»، «بحر مسجور»، «منشور شاهی»، «مروج‌الاسواق»، «مهیج‌الاشواق»، «نهایهٔ‌الاعجاز». عبدی بیگ کتابی در تاریخ عهد خود به‌نام «تکملهٔ‌الخبار» نیز نوشته و آن را در ۹۷۸ ق به ایان رسانده‌است. کتاب «صریح‌الملک»، در شرح املاک و عمارت‌ها و بناهای بقعهٔ شیخ صفی‌الدین اردبیلی نیز از آثار او است