«تاریخ یزد»، کتابی است به زبان فارسی در تاریخ و جغرافیای شهر یزد در قرن نهم هجری، نوشته جعفر بن محمد بن حسن یزدی. مؤلف، این کتاب را در ۸۴۵ ق. و به نام ضیاءالدین مسعود، از وزرای یزد، نوشته است. از تاریخ دقیق تولد مؤلف اطلاعی در دست نیست؛ به استناد شعری که وی در ۸۰۹ در وصف باغ امیرشاهی سروده و نیز مقدمه تاریخ جدید یزد (تألیف پس از ۸۶۲) ــ که مؤلف در آن به گونه‌ای از جعفری یاد کرده که به نظر می‌رسد او در آن زمان درگذشته بوده است ــ می‌توان گفت که جعفری در نیمه دوم قرن هشتم به دنیا آمده است. وی با تخلص «جعفری» شعر می‌سروده است و این نام احتمالاً نشانه علاقه او به امام‌زاده ابوجعفر محمد بن عبیداللّه (متوفی ۴۲۴) بوده است.