جولی اسکات میثمی در کتاب تاریخ‌نگاری فارسی جایگاه نوشته‌ی تاریخیِ فارسی را در عرصه‌ی تاریخ‌نگاری اسلامی بررسی می‌کند و اهمیت آن را در طول تقریباً سه قرن (چهارم تا ششم هجری قمری) نشان می‌دهد. فرض مهمی که میثمی تا حدودی به اثبات می‌رساند این است که هدف مورخان آن ادوار اصولاً ثبت وقایع نبوده است. آن‌ها پیش از هر چیز می‌خواسته‌اند روایتی معنادار از رویدادها به دست دهند. او علاوه بر این، به سبک و شیوه‌ی بیان، علت گزینش رویدادها، انگیزه‌ی مورخان، ممدوحان و مخاطبان آن‌ها و نکات ریز و درشت دیگر می‌پردازد. بررسی کارکرد‌های سیاسی و فرهنگی تاریخ‌نگاری فارسی و نیز مقایسه‌ی بینش مورخان فارسی‌زبان با نگرش تاریخ‌نگاران اروپا، به‌ویژه در قرون وسطا، دیدگاه گسترده‌تری را درباره‌ی موضوع کتاب در اختیار خوانندگان علاقه‌مند می‌گذارد.