«تاریخ سخت کشی» صحنه اعدام حلاج را چنین روایت می کند: «هزار تازیانه به حلاج زدند. پس از آن یک دست و یک پای او را بریدند و باز دست و پای دیگرش را جدا کردند و او را به آتش افکندند تا سوخت و خاکسترش را به دجله ریختند.»
کتاب انواع سخت‌كشي‌ها در تاريخ ايران را روايت مي‌كند، اما اين‌گونه مجازات‌ها را به‌لحاظ خوي بد انسان، لازمه‌ دگرگوني تاريخي مي‌داند

نويسنده انواع سخت‌كشي‌ها در ايران را با مراجعه به اسناد و مدارك و منابع تاريخي روايت مي‌كند؛ از سخت‌كشي‌هاي ثبت شده در تاريخ ايران نمونه‌هايي را نقل مي‌كند و مي‌نويسد: «سخت‌كشي بخشي از تاريخ است و با گذشت زمان از سختي آن تا اندازه‌اي كاسته شده اما كنار گذاشته نشده است. اگر در گذشته آشكارا و پيش چشم مردم انجام مي‌گرفت، اكنون در نهان و به شيوه‌هاي ديگري انجام مي‌گيرد.»