از کودتای ۱۲۹۹تا شهریور ماه ۱۳۲۰، حدود بیست و دو سال، رضا خان سردار سپه تنها مرد متقتدر رو تصمیم گیرنده در مسند حکومت ایرانیا بوده است. اگرچه رضاخان با کمک انگلیسی­ها در کودتای ۱۲۹۹نقش اول را ایفا کرد، چند سال پس از آن که پادشاه ایران شد منافع دولت انگلستان را، که در جامه­ ی شرکت نفت ایران و انگلیس فعالیت می­کرد، نادیده انگارد، از این رو قرار داد دارسی را لغو نمود. رضا شاه، بدون توجه به قدرت امپراتوری بریتانیا، پرونده­ی نفت را در هیات دولت در آتش بخاری سوزاند و بعد هم به دولت دستور داد که آن قدر جلسه­ی خود را ادامه دهند تا قرار داد را لغو کنند! ولی چندی نگذشت که دسیسه گران داخلی هماهنگ و همگام با قدرت ­های خارجی در برابر ملت قد بر افراشتند و چنان کردند که دیدیم و خواندیم. آنچه در این کتاب در دو بخش می­خوانید، حکایت مستند و خالی از حب و بغض دولت مدارانی که در به قدرت رسیدن سردار سپه نقش داشته­اند و از این رو زمام امور را به کف آورده­اند، ولی آنچه بیشتر مورد توجه آنها بوده، خودخواهی و مقام پرستی خودشان بوده است. در بخش اول با افرادی آشنا می­شوید که سر در این راه باختند و در بخش دوم با آنهایی که می­دانستند در هر زمان چگونه با آب بازی کنند تا به موقع بتوانند پای بر ساحل نجات بگذارند. نویسنده مدعی نیست در کاری که انجام داده، عیب و نقصی وجود ندارد، از همین رو از صاحب نظران تقاضا دارد هر کجا که در این کتاب با خطا یا اشتباهی بر خورد می­کنند بر نویسنده منت بنهند و از راهنمایی دریغ نورزند. باشد که در سایه­ی حمایت خوانندگان، کتاب آن شود که آرزویش را داریم.­