برهان قاطع یک واژه‌نامهٔ زبان فارسی است که در سال ۱۰۳۰ هجری شمسی به دست محمدحسین بن خلف تبریزی (متخلص به برهان) در حیدرآباد هندوستان به نام سلطان عبدالله قطب‌شاه، پادشاه شیعی‌مذهب دکن نوشته شده‌است.
این فرهنگ بار اول در ۱۸۱۸ در کلکته و سپس در کلکته و بمبئی و لکهنو و تهران مکرراً به چاپ رسیده‌است. در این راستا، علی اصغر حکمت بنابر چاپ کلکته تعداد لغت‌هایش را ۲۰٬۲۱۱ کلمه ذکر کرده‌است؛ و جالب آن‌که می‌گوید زبان‌ها و لهجه‌های مختلف ایرانی و غیرایرانی در داخل این فرهنگ نقل شده‌است، (مانند مصری، عبری، سریانی، ترکی، هندی، یونانی، رومی، ارمنی، پهلوی و…).

مؤلف در مقدمه می‌گوید که می‌خواست «جمیع فوائد فرهنگ جهانگیری، مجمع الفرس، سرمه سلیمانی، صحاح الادویه (حسین انصاری) را که هریک حاوی چندین کتاب لغات‌اند، به‌طریق ایجاز بنویسد.»
سعی او بر آن بوده‌است تا فرهنگش نسبت به فرهنگ‌های پیشین جامع‌تر باشد. غلام‌حسین مصاحب می‌گوید این کتاب در حدود ۱۹٬۴۱۷ لغت و کنایه و اصطلاح و استعارهٔ مستعمل در فارسی را دربردارد.
مؤلف، واژه‌های دساتیر را، که مجعول و ساختگی است، وارد فرهنگ کرده‌است که این امر تا حدّی از ارزش فرهنگ می‌کاهد؛ بااین‌حال، دکتر محمد معین با تصحیح انتقادی و با توضیحات سودمندش این اثر را مفید و قابل استفاده نمود