بخش عمده متن مانوی را سرودهای دینی تشکیل می دهند که به همان شیوه سنت قدیمی سرودهای اوستایی تصنیف شده اند. این سروده گراهی هستند بر قواعدی که نظم ایرانی باستان و میانه از آنها منشا گرفته اند. بعضی از سرودها در دستنویس های مانوی به شکل شعر نوشته شده، اما بیشتر آنها به صورت نثرند، ولی با نقطه گذاری دقیق مشخص شده اند.

در سرودهای مانوی اشکال سنتی بنابر پاره ای ملاحظات تعدیل یافته و ترتیب ابجدی، یعنی شروع هر بیت، به ندرت واژه های مهم، با یکی از حروف ابجد که از سامیان اقتباس شده، به کار رفته است. این رسرودها همراه با موسیقی خوانده می شدند. در سرودهای ابجدی، اغلب بیتی خارج از ترتیب ابجدی، پس از بیت اول یا دوم یا جای دیگر می آید. گاهی نیز بیتی پس از آخرین حرف ابجد افزوده می شود